วรรณกรรมประเภทบทกลอน

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน ไปมากัน
เขาด้นดั้น หาสิ่งใด

ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา

ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย

นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย
วานนิ่งเฉย อย่าบ่น อย่าโวยวาย

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว
เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน

ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์
เกินพอ ให้เจ้า แบ่งปัน
จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป

บทกวีบทนี้อยู่ในหนังสือชื่อ ฉันจึงมาหาความหมาย แต่งโดย วิทยากร เชียงกูล

กลอนเปล่า  ที่มาจาก เฟสบุ๊ค"ขายตรงบทกวีไม่มี๊ไม่มีฉันทลักษณ์ !! รักจะอ่าน รักจะเขียน มาแลกเปลี่ยนกัน =)"

เพื่อน 

เพื่อน
เมื่อเรารู้จักกัน
มากขึ้น
มีสิ่งที่เราไม่เหมือนกัน
มากกว่า
ไม่ได้แปลว่า
ความคล้ายที่ผ่านมาไม่มีความหมาย
...
ฉันเคยบอกแกไหม
เราทั้งจำเป็นและไม่จำเป็น
ต้องทำความรู้จักกันใหม่
ตลอดไป
...
เพราะความประทับใจ
เกี่ยวกับแก
ที่เกิดกับฉัน
ในวันนั้น
ไม่มีวันหมดอายุ
...
และความประหลาดใจ
เกี่ยวกับแก
ที่เกิดกับฉัน
ในวันนี้
ยังไม่มีที่สิ้นสุด
...
เพราะฉันไม่ได้มองหาแค่ตัวเอง
ที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้
ในร่างแก
...
ฉันอยากรู้จักแกทุกทุกคน
แกในอดีต
แกในปัจจุบัน
แกในอนาคต
...
เพื่อน
เรายังไม่ร้างลาใช่ไหม
บอกฉันสิ
ว่าแกจะไม่ยอมง่ายง่าย
ให้ตัวตน..ที่เราเพียงสวมใส่
ให้เวลา..ที่แกว่าไม่มีความหมาย
ทำร้าย
เรา
...
แก
จำได้ไหม
ว่ามันอบอุ่นแค่ไหน
กับความรู้สึกที่ว่า
เราพอจะเข้าใจกันได้บ้างในบางสิ่ง
ทั้งที่เราโตกันมาโดยไม่เคยรู้เลยว่า
มีกันและกัน
กระจัดกระจายอยู่
บนโลกนี้
จนวันนั้น
ที่เราได้รู้จักกัน

...

=)